Droog in Lauwersoog

25.08.2023

Vakantie met hellingbeurt. Zo kun je het ook noemen. Deze vrijdag staat helemaal in het teken van hellingen. Zodra wij weer water onder de bodem hebben, gaan wij vanuit onze zandplaat de haven van Lauwersoog binnen. Wij moeten door de Robbegatsluis en dan hard bakbord uit en nog zo 'n 350 m.

Met de verzekering en BMS is nog enkele keren gebeld om te coördineren dat iedereen er op tijd is. De hellingbaan is vrij. Om 1600u - zo de planning - zullen wij droog staan. Wij halen het een uurtje vroeger. 

Vanuit het Lauwersmeer gaan wij het kleine haventje bij BMS binnen. Helemaal recht invaren lukt mij niet in eens. Als je van ruim vaarwater afkomt dan is het meteen naar krap toe wel even een oefeningetje. Jelle Bos laat mij duidelijk weten dat hij hier de schipper is en dat ik even naar hem moet luisteren. Allebei - invaren en luisteren - lukken dan ook prima.

Nadat wij buiten zijn, krijgen wij een trap. Even een-twee-drie eraf en hey... Wat heb ik mazzel!! Het verfsysteem is af gebladerd tot op het blanke staal. Maar meer echt niet. 

Op de helling heerst een vrolijke vrijdagmiddag-stemming.

Wij zijn van harte welkom voor alle werkzaamheden.

Hier moet Andrea helaas van bord en zal een nieuwe opstapper met boodschappen komen. Gedurende de middag blijkt dat de persoon bij een fietsongeluk gewond is en niet mee kan gaan. Over blijven dus Richard en ik voor de reis naar Amsterdam. Dat betekend voor ons ook dat wij niet een nachtje in Lauwersoog moeten blijven, maar meteen door kunnen zetten over het Wad.

Eerst maar op de verzekering wachten en kijken of wij vandaag nog het water weer in kunnen. Jelle twijfelt of hij ons vanavond nog te water wil laten. Het is immers vrijdag en hij heeft vast iets leuks in de agenda staan. 

Wij zijn alleen op de helling. Leo Breedveld komt voor de inspectie. Hij is expert. Iedereen is opgelucht dat er niet meer aan de hand is. Over een kopje koffie hebben wij een prettig gesprek over onze ervaring met oude schepen. Hij kende de Antilope en de familie Munnike die er lang op is gevaren nog persoonlijk. Ik heb er dan wat minder ervaring met oude schepen. Maar Leo is dus ook op het Haff van Szczecin geweest. 

En zo hebben wij leuke verhalen te delen.

Te meer mensen ik tegenkom die de Antilope en haar geschiedenis kennen, des te meer wordt ik mij bewusst over de rol die ik ga spelen in de geschiedenis van mijn schip. Wellicht is het niet eens mijn schip, maar ben ik haar bewaarder en speel ik slechts een piepkleine rol in haar verhaal.

De reparatie aan het verfsysteem staat voor oktober in de planning, op eigen helling in onze thuishaven in Den Helder. Zo doen wij een rondje Lauwersoog. Bij de visafslag kunnen wij een nieuwe geel ankerboei kopen. 

Ineens hoor ik dat iemand twee dagen gelegen op het oostelijke Wad op het anker heeft gelegen. Ik vraag waarvandaan zij dit hier weten. De verkoper verteld dat hij dit in de kantine heeft gehoord. Nou... op zijn minst nu ben ik bekend als de schipper van de Antilope die op het stokanker heeft gelegen, waar trouwens geen sprake was van significante schade.

Op onze wen skomt Jelle en laat ons te water. Hij is al gekleed voor zijn vrijdagavond uitje. Wat goed dat hij ons nog door laat varen. De sluis sluist ons naar buiten en Waddenzee, daar gaan wij met schip, 2 katten en twee opvarenden.