Wad 'n bemanning

15.08.2023

Dag 5 van onze zeilreis. Wij hebben gezellig ontbeten en de planning van de dag gemaakt. Het waait 4-5 Bft vanuit het westen. Dat wordt weer zo een dag voor de wind. Wij willen zo ver mogelijk richting het oosten. De havendagen in Leer wachten niet op ons. Op dit moment zijn wij de weekplanning een beetje vooruit. Dat voelt goed.

Al was het tot nu toe al wonderbaarlijk mooi, het mooiste deel van de Waddenzee moet nog komen. Het Oostwad: wilder, ondieper, minder druk bevaren...

Ik poets nog even mijn tanden als ik mijn bemanning boven hoor. Zij beginnen met het voorbereiden van het schip. Zij overleggen wat er nu als eerste moet gebeuren, helpen elkaar, beginnen alvast aan de ankerketting, opdirken, bakstagen klaarmaken.

Als ik naar boven kom zijn wij klaar voor vertrek.

Stiekem moet ik glimlachen over de dynamiek. Met hoeveel plezier er bovendeks te werk wordt gegaan. En ik zei niet een enkel woord. Alleen wanneer wij wouden vertrekken. Zij willen dus ook. En het liefst alles onder zeil. De wind laat het toe.

Om 8:30 passeren ons de eerste schepen van hun slaapplek. Onder de schepen is ook de Friese maatkast Ideaal, die vandaag met een groep gasten ongeveer dezelfde route gaat varen. De skipper Arie-Jan ligt s'winters in onze museumhaven voor diverse klussen aan het schip.

Wij beginnen aan de Friese zak. Alles omhoog, op koers gaan. Aanvaringen voorkomen. Van de ondiepte af. Mee met de stroom. Zo gaat het op het Wad, ieder dag...

Als wij wind in het zeil hebben, gaan wij het grootzeil verder omhoog trekken en bomen het uit. Dat geeft snelheid en stuurt beter. Nele heeft het roer overgenomen en probeert de hele dag lang de koers te houden. "Achter Arie-Jan aanvaren en de wind in de zeilen houden!" Dat lukt Nele prima.

Met het afgaande water van de middag zitten wij in de zeestroom tussen Engelsmanplaat en Schiermonnikoog. Vanaf hier krijgen wij tegenstroom, maar de wind is sterk genoeg en zet ons nog even door. Wij zeilen Lauwersoog voorbij en vallen droog op Oort. Dat is een kleine zandbank iets oostelijker.

Omdat wij het schip direct in het zand hebben gezet. moeten wij wachten tot het water weg is om het anker uit te brengen. Wij raken gewend aan het ritme van de getijden. Wandelen, zonsondergang, vogels kijken, soms de anker uittrekken, modderbenen, sterrenhemel.

Jan stelt toch ieder dag dezelfde vraag: "Of het water wel terug gaat komen?" Als het water zo lang wegblijft, dan kun je er wel over twijfelen.

Waddenheerlijkheid.