Oog in oog met de zeehond

15.06.2023

Wij worden wakker op een heerlijk rustige zomerochtend op het Wad. Het is al diep genoeg om te varen en het water komt nog op. Wij hebben nog de tijd voor een ontbijt voor anker. Het waait nauwelijks. Voorspeld zijn 2 Bft oostenwind maar het weer voelt aan alsof het straks minder zal worden.

De eerste schepen, met name jachten, komen vanuit Lauwersoog. Ik reken even na. Zij moeten vanochtend om circa 6:00u zijn vertrokken. Zij zeilen lekker voor de wind en hopen met de vloedstroom over het wantij heen te komen. Niet dat de zomerochtenden niet mooi zijn op het Wad. Maar ik ben blij met mijn platbodem en dat ik vanochtend langer kon slapen...

Met uitzondering van de geluiden van de ankerlier vertrekken wij stilletjes onder de Friese zak. Ik hou hiervan. De ochtend is zo stil dat wij gewoon vanuit het achterschip naar het voorschip met elkaar kunnen praten. 

Met het laatste nog opkomende water en een beetje wind komen wij over het wantij heen om er vervolgens met afgaand tij aan de andere zijde weer vanaf te zeilen. Wij varen een stukje ten noorden van de geulen. De andere schepen met meer diepgang houden de geulen aan en blijven daar ook. Een of twee zijn heel snel. Zij zijn aan het motorzeilen, omdat zij waarschijnlijk sneller over het ondiepe gedeelte heen moeten.

Leonie stuurt terwijl ik beneden de tweede ronde koffie zet. Martijn is tanden aan het poetsen geloof ik. Als ik mijn hoofd uit het luik steek roept Leonie "Wij worden achtervolgd van een zeehondje". Waar dan vraag ik mij af. En hoe zij het beest heeft gespot, want het zwemt achter ons aan. "Hij roept de hele tijd en maakt geluiden met zijn stem." Uiteraard, die kun je niet missen. Een kleintje. nieuwsgierig blijft hij op een veilig afstand, zwemt een paar minuten later over stuurbord voorbij en blijft roepen tot hij plotseling in het water verdwijnt.

Wij naderen de geulen. Theoretisch zouden wij vandaag door kunnen zeilen. Wij moeten over het Borndiep (zie kaart). Dat is het zeegat tussen Ameland en het volgende eiland, Terschelling en daarna langs de Blauwe Balg. Da is een zandbank tussen de eilanden in. 

Maar wij hebben twee redenen om dit niet te doen. Ten eerste staat er te weinig wind om straks met tegenstroom onder de Blauwe Balg door te zeilen. Ten tweede - en deze reden is wat sterker - mag je onder de Blauwe Balg in een vastgelegd tijdvak voor en na laagwater niet passeren, omdat het een natuurgebied en rustplek voor zeehonden en wadvogels is.

Met afgaand water liegen wij vier uur na vertrek op een zandbank zuidwestelijk van de Amelander haven weer voor anker. Hier houden wij lunch, dutten even in de zon. Het waait nog nauwelijks. Stilte.

Nog twee uur dan is het weer laag water. Tijd om een diner voor te bereiden voor straks. 

En dan nog twee uur en wij drijven weer en kunnen door.

Onze route voor de avond is zo berekend dat wij officieel onder de Blauwe Balg langs mogen. De wind is tegen de voorspelling van de week in gedraaid naar noord-noord-oost en trekt aan naar 4-5 Bft. De windkracht hebben wij nodig willen wij tegen de stroom van het zeegat in zeilen. Het wordt een aan-de-wind-koers.

Wij proberen zo veel mogelijk hoogte te houden en blijven zo lang nodig in het ondiepe gedeelte van het Borndiep onder Ameland. Hier stroomt het wat minder dan in de geulen. met 2,5 knopen snelheid over de grond komen wij tegenstrooms op tijd bij de Blauwe Balg uit. Een prima snelheid om te dineren en te genieten van de avond. Wij zijn de enige zeilers op het water. De avond en zonsondergang is er alleen voor ons.

Leonie spot met de verrekijker nog twee bruinvissen onder de Amelandse westkust, net voordat wij het Borndiep oversteken. Ook hier moeten wij zoveel mogelijk hoogte houden, willen wij niet door de stroming te ver terug worden gezet.

Wij halen de ingang van de Blauwe Balg makkelijk. een zeehondfamilie ligt nog op het zand voordat het water weer omhoog komt. Enkele zeehonden spelen in het water en kijken naar ons. 

Wij veranderen van koers, volgen het vaarwater en zetten het Friese tuig.

In het laatste derde van het opkomende water stroomt het minder en wij zeilen met heel weinig tegenstroom het Terschellinger Wad op. Hier zoeken wij een plekje voor de nacht en met de ondergaande zon valt het anker.

Stilte van een zomeravond op het Wad. Alleen het geklots van de golfjes tegen het schip aan is te horen.