To coddiwomple...

05.09.2022

Een van mijn favoriete woorden in het Engels is "to coddiwomple". Dit betekend: met opzet reizen naar een nog niet bekende bestemming.

Ik ben eerder in mijn leven op reis geweest. Ondertussen ben ik heel goed geworden in de overgave aan wat er is, wat op mijn pad komt en wat wel weer wil gaan. Een van de trucs is waarschijnlijk ten alle tijden loslaten. Maar hoe vaak wij het ook beoefenen, loslaten is niet altijd makkelijk. 

Deze reis te maken stond lang op mijn wenslijst. Het duwtje wat mij over de drempel heeft geholpen om eindelijk op reis te gaan, was mijn vriendje Sebastian. Onderweg maak ik de reis zelf tot mijn doel. Maar ergens staat een aankomen op een locatie in de planning en heb ik een idee, wat ik op deze plek wil gaan doen. Werk, projectleider voor een scheepsrestauratie, schrijven, doorgaan met de restauratie van mijn woning totdat er wederzijds ruimte vrij komt voor een gezamenlijke droom. 

Mijn laatste weken waren vol voorbereidingen, persoonlijk innerlijk en uiterlijk zoals het verven van het schip, keuringen opfrissen, hard werken, afscheid nemen - klein of groot... zodat ik klaar ben voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik wou samen gaan wonen met hem, de winter op de Antilope verblijven in de Museumhaven van Greifswald. De thuishaven van Sebastians schip.

Nu ben ik weer aan het coddiwompelen.

Wat ik normaliter opzoek, namelijk de bestemming niet te kennen, opent zich voor mij in een groter dimensie dan ooit. Na slechts vier dagen met elkaar te hebben gezeild, zei Sebastian dat hij mij op de plek van bestemming helemaal niet wil hebben. 

Ik voel mij gekwetst en verdrietig. Mijn blik terug naar mijn geliefde plek aan de Noordzee zit in de mist. Mijn kijk naar de toekomst is troebel. Ik blijf onderweg. Maar ik weet niet goed waarheen.

Wat mij draagt zijn de mensen die de weg met mij gaan.

Het Wad daagt ons uit.