Leer aan de Leda

09.06.2023

In de museumhaven Schipper Klottje in Leer zijn wij eerder geweest. Op de heenweg was dit de eerste tussenstop. Gloria en ik werden hier opnieuw warmst ontvangen.

Wij mogen water tanken, de stekker in de stopcontact doen en wij genieten even van de historische stadskern, die hier zamen met de mentaliteit van een oude handelsstad aan de getijdenrivieren Eems en Leda in het grensgebied tussen Nederland en Duitsland bewaard zijn gebleven. Leer ligt, om correct te zijn, niet direct aan de Eems. Er komt een kleiner rivier, de Leda vanuit het oosten die uitstroomt in de Eems.

Naast de scheepsbouw is het stadje bekend geweest voor visserij, thee en zijn rijkdom aan turf uit de veengronden rondom. De handel tussen de provincie Groningen en het Friesland hier moet groot geweest zijn. 

Zo horen en lezen wij historische verhalen over het leven in de haven en dat er een zeilend vrachtschip met behulp van het getij om 4:00u s'ochtends vanuit Leer moest vertrekken om s'avonds om 20:00u in Groningen te zijn. 

Leer ervaren wij als een gastvrij stadje. Alles is makkelijk te vinden, de vis die je kunt eten is lokaal gevangen en nog voor een kleine euro verkrijgbaar en op de weekmarkt krijg al dagvers de eerste Nederlandse kaas. 

In Leer is het zomaar zomer. Dat geeft mij kans om de mast in de olie te zetten en omdat ik een gelukskind ben helpt de bemanning van Friedrich even een avond mee bij het overeind zetten van de mast. 

Omdat ik tot op dit moment nog niet weet wie er met mij het laatste stuk van de reis gaat meemaken, ben ik heel blij en dankbaar met de hulp. Er staan wat mensen op de lijst, die op verschillende plekken en tijdstippen en om verschillende reden onderweg van bord moeten stappen.

Hiermee een planning te maken is uitdagend. En hoewel de mast al staat, moet het grootzeil nog worden aangeslagen en de schoten er nog worden aangezet. Bij de enorme hitte moet ik niet alles in een keer willen en vooral niet alleen.

Mijn vader arriveert donderdag avond. Dat helpt al. Leonie arriveert vrijdag avond laat op het station. Martijn kan pas zaterdag opstappen. Zaterdag wou ik eigenlijk vertrekken. Maar ook hier zitten de openingstijden van de Zeesluis Leer en het getij niet heel goed mee. Wij moeten door naar Eemshaven en willen niet halverwege eindigen met de tegenstroom van het opkomende water.

Wat ik nog beter geleerd heb is wachten tot wij alle karchten mee hebben. Dat doen wij dan ook. Zamen de schoten aanslagen, oefenen met de tuiglier voor iedereen, bespreken van afmeermaneuvers, watertank vol voor een leuke week op de Wadden - en een ijsje. Dat moet!