Lanterfanten op het Kustenkanaal

11.09.2022

Nadat wij de modderig-grijze Eems en het Dortmund-Eems-Kanaal achter ons hebben gelaten, gaan wij verder richting Oosten op het Kustenkanaal. Tot en met Oldenburg varen wij circa 70 km op een vrij groen vaarwater. Links en rechts boom en bos, over backbord varen wij parallel langs de N401. Het Kustenkanaal is de meest noordelijke verbinding tussen Eems en Wezer. Van het veenlandschap noordelijk en zuidelijk van het kanaal is door de begroeiing niet veel te zien. Het stroomt een piepklein beetje.

De route is maar kort. Wij hebben dus tijd en die nemen wij ook voor minder vaaruren en meer rust. De herfstzon lacht krachtig boven onze hoofden. Wij koken lekker. Afmeren met de nieuwe bemanning lukt prima. Aan het begin was het een beetje oefenen. Na meerdere gesprekken over hoe, wat en waarom wordt duidelijk wie wat anders heeft geleert, op wat voor schepen en waarom. Leuk om zo naar elkaar toe te groeien. De ene heeft een tip voor de ander... 

Een plekje voor de nacht te vinden is niet makkelijk met een groot pleziervaartschip. De meeste meerpalen zijn voor de beroepsvaart en staan voor ons te ver uit elkaar. Steigers voor de pleziervaart zijn er meestal niet of heel klein. Maar de binnenvaart werkt mee. Een nachtje mogen wij langszij bij Capella. Een andere nacht liggen wij half verankerd en met de kont aan een pleziervaartsteiger.

Hier in een heel stil Fries' dorpje komen zondag middag mensen langs en zijn nieuwsgierig. Een passant filmde ons afmeer-manoeuvre. Een andere meneer komt kijken en is zo blij voor ons en onze reis... - het liefst wil hij mee... Als dank voor een goed gesprek of omdat hij leuk vindt wat wij doen en ons graag wil steunen, krijgen wij 2 kg appels cadeau. Wat een fruitige geur hangt in het schip. Wat doen wij daarmee...?? Drogen maar aan de tuiglier! 

Wij berekenen of de diesel niet te krap wordt. Wij hebben in Delfzijl getankt, maar volgens onze berekeningen redden wij het net tot Bremen. In Oldenburg komen wij op de Hunte, die net zo prachtig als de Eems en de Wezer een getijdenrivier is. Met een goede planning kunnen wij wel wat diesel sparen. Onderweg krijgen wij tips van de een en ander binnenvaartschipper. In de sluizen is tijd voor een praatje.

Hopelijk gaat dit goed. Wij zouden niet met een 10 l jerrycan 10 keer naar een tankstation op en neer moeten lopen. Onderweg verzinnen wij wel hoe wij diesel van de tank voor naar de tank achter krijgen en pompen voor de zekerheid een beetje om met de oliepomp. Wat is zo een ding handig en leuk dat ik het heb liggen.

Vanuit Oldenburg gaan wij met de ebstroom van de Hunte mit 7,5 knopen naar Elsfleth. Het water loopt snel weg. Op het moment waar wij de spoorburg in Oldenburg voor een opening vragen, passen wij er niet doorheen. Twintig minuten later, met de opening van de brug is het waterniveau om 30 cm gezakt. Van de oorspronkelijk berekende anderhalf uur vaartijd op de Hunte hebben wij maar 1 uur nodig om de hele rivier af te varen. Wij varen krappe bochten en met afgaand tij krijgen wij de indruk van een rasant vaarwater met een indrukwekkend landschap. Bij Elsfleth gaan wij op de Wezer en zijn weer met dank aan de vloedstroom en een snelheid van 7,5 knopen circa anderhalf uur vroeger dan berekend in de Europahaven in Bremen.

De diesel werd met dank aan de vloedstroom niet zo krap als wij het van tevoren hadden uitgerekend. 

En oh, ja. Onze windwijzer is door een jacht in een sluis afgevaren. Helaas is de hele vlag met alle onderdelen het water in gevallen en meteen gezonken. Wat hebben wij anders te doen onderweg dan knutselen...