Intro Photo

In het zog van de binnenvaart

22.09.2022

Vier dagen zijn wij onderweg op het Middellandkanal. Vier dagen lang gaat het alleen maar rechtdoor. De wal is grotendeels groen. Vanuit Minden volgen wij dit vaarwater tot en met Magdeburg over een afstand van 224 kanaalkilometer. Een kanaal die expres gebouwd is om de grote rivieren Rijn, Eems, Wezer en Elbe met elkaar te verbinden en goederentransport mogelijk te maken tot en met Berlijn en Polen.

Wij passeren Hannover, Braunschweig en Wolfsburg naast een veeltal kleinere dorpjes en industriële overslagpunten langs het kanaal. Kool, zand, oud ijzer, hout, vloeistoffen... Binnenvaartschepen groot en klein varen achter ons en voor ons, komen ons tegen, gaan voorbijlopen. Wij maken kilometers, ieder dag. Over de marifoon horen wij Duitstalig gebabbel met Nederlandse, Poolse en Tsjechische tongval. Duwcombinatie Edward, de Havelstern, Alter Ego, Iron Maid, Rita en Magda komen regelmatig terug op ons traject. 

De vogelwereld van de Wezer is verdwenen. Alleen een paar einden kruisen onze vaarroute. Ze zijn niet eens bang voor het geluid van de motor. 

Als wij even met elkaar samenvatten wat nou het bijzondere was aan dit stuk van de reis komt er best wat op ons lijstje terecht, hoewel wij alleen maar recht door zijn gevaren.

Een van de eerste punten die op het lijstje staat is de bijzonderheid van zamen op pad zijn; 8 dagen lang naar elkaar toe groeien. Ieder sluis die wij binnenvaren is voor iedereen van ons kompleet nieuw vaarwater. Wij weten niet wat achter de betonnen muur op ons af komt. Ieder dag werd het hoogteverschil in de sluizen groter. Wij begonnen bij Bremen met kleine 3 m omhoog en sluizen op het Middellandkanaal een keer zelfs bijna 20 m naar beneden. Dat kan alleen, omdat wij dat met elkaar hebben opgebouwd. 

De mensen op het water zijn enorm vriendelijk. Niet alleen dat ze vier vrouwen op een jacht of boot zien, nee zij zien vier vrouwen op zo een mooi schip.

Ik weet niet hoeveel foto's en films er van ons gemaakt zijn. Een hoogtepunt was een meneer Hagen, die zo 'n drie of vier keer met zijn auto weer een stukje verder reed, om vervolgens weer foto's van ons te maken. Op avontuurlijke wijze lukte het ons een kaartje naar de wal te krijgen, zodat wij zijn foto's mogen ontvangen via e-mail, waarvoor wij heel dankbaar zijn.

De nachten zijn ongelofelijk rustig en onder de bomen en bossen enorm donker. Internet hebben wij bijna niet. Ook het AIS signaal wordt niet regelmatig overgedragen.

Onder de indruk zijn wij van zo veel groen rondom een van mensenhand gemaakt bouwwerk. 1906 begin de bouw van het eerste stuk van dit kanaal tussen Eems en Wezer. Het kanaal is tussen 1911 en 1938 tot en met Magdeburg afgebouwd. De bouw stop hier in verband met oorlogshandelingen. Daarna heeft niemand meer interesse in een oost-westverbinding. Pas na de eenwording in de jaren 90 van de vorige eeuw werd de verbinding tussen Magdeburg en Berlin afgebouwd.

Te verder wij ons weg bewegen van de voormalig westelijke industrie, te rustiger wordt het vaarwater. Hier komen wij alleen nog binnenvaartschepen uit Tsjechië en Polen tegen; heel soms een schip uit Duitsland. De natuur wordt nog groener en wilder. Vanaf Magdeburg hebben wij het plotseling te maken met vrouwelijke sluiswachters en hier en deer zit een vrouw achter het stuur van een binnenvaartschip. De mentaliteit verandert op het water. De ruimte wordt groter.

De Antilope doet het goed. De motor ook. Even moesten wij een lekkage van koelwater afdichten. Dat lukte voorlopig met koelwaterlekstop van een tankstation. Wij naderen de vaarwateren van mijn thuisland.