Gertrud & Peter

30.09.2022

Iets later op de dag mogen wij afmeren naast Gertrud en Peter, zoals wij het kennen - zwaardkop op zwaardkop. Naast de Mühlendamm Sluis liggen wij midden in de stad. De ochtendstilte van Berlijn is nu verdwenen en het lawaai van straat en sluis nemen overhand. Een rondvaartboot naar het ander gaat de sluis door naar de Reichstag en al de andere bezienswaardigheden, die pas morgen op ons programma staan. Wij zijn een beetje moe. De erste kilometers door de stad waren leuk, maar wij zijn met het eerste licht van de dag vertrokken. Bijenkorf en het onbekende vaarwater vroegen meer attentie en energie dan gedacht.

Wij doen een wandeling door een deel van de stad die ik toentertijd nooit heb gezien. De zon is warm. Het ijsje lekker. Maar ik ben een beetje onttoverd naar zo veel weken rust op het water. Dat is het Berlijnse charme, denk ik bij mij.

Wat mis ik Nederland.

Terug aan boord ontmoeten wij Peter, de eigenaar van de klipperaak Gertrud. OP het achterdek houden wij een klein palaver onder schippers. Gertrud is 1910 in Meppel gebouwd, maar Peter is al 30 jaar eigenaar en heeft een aardig deel bijgedragen dat het schip nog steeds drijft. 

Peter vertelt dat hij het oude vrachtruim heeft verbouwd tot een varende boekendrukkerij. Uiteraard drukt hij boeken op authentieke wijze. Een beetje nieuwsgierig vragen wij of wij binnen mogen kijken. Peter heeft waarschijnlijk zo'n 100 sets loden en houten letters, historische persen en uitgebreid handgereedschap aan boord. Er zijn 4 tot 6 werkplekken voor het zetten en printen van letters of boekbinden. Rondom, in het ruim hangen veel typografische posters, voorbeelden en vormgegeven teksten over hedendaagse onderwerpen. 

Stomverbaasd volgen wij Peter's rondleiding en zijn verhalen. Wat een bijzonder kunst ligt verborgen in Gertrud's casco... Peter laat ons een paar van zijn recente werken zien, een boek over de laatste lettermakers van Duitsland en een memory-spel. Ik ben vooral onder de indruk van de historisch lettertypes die mij doen denken aan de Amsterdamse School. 

Ik ben blij zo een eenmalige plek in Berlijn te hebben gevonden, waar wij warmhartig worden ontvangen en waar verhalen gedeeld worden over traditioneel handwerk, het varen, opleiding, filosofie, handwerk en kunst. Eenmal meer wordt duidelijk dat het één niet kan (be)staan zonder het ander en dat alles mogelijk is, als wij ons hart blijven volgen.