Finowkanaal - Het oudste kanaal van Duitsland

04.10.2022

Echt waar. Dit bestaat. Het oudste kanaal van Duitsland. En het stond niet in onze planning. Het wordt dus Route 6A! Onderweg naar de scheepslift zie ik op onze kaart dat er nog een kanaal ten zuiden van het Oder-Havel-Kanaal loopt, bijna naast het kanaal dat wij net hebben gevaren en dat onderbroken wordt door de scheepslift, waar wij nu staan:

Het Finowkanaal.

Op 1 oktober stappen Lina en Ludger op met een dikke glimlach: "Zusje, wij blijven een hele week bij jou aan boord!" - 'Oeps' denk ik bij mij. Want eigenlijk is even pauze. Maar ja... na de scheepslift moet het schip ook weer terug naar een eenvoudiger toegankelijk vaarwater voor de pauze met reparaties en zo... - dus een kleine bemanning met vakantieambities is zeer welkom.

Het is makkelijk besloten: Voor de reis terug naar eigen wateren nemen wij het Finowkanaal - het oudste nog bevaarbare kanaal van Duitsland. De geschiedenis gaat vier eeuwen terug. Op circa 30 km lengte moeten wij 14 sluizen passeren. Want de 36 m die wij gister met de lift binnen vijf minuten naar beneden zijn gevaren, moeten wij weer omhoog. En voor de scheepslift werd gebouwd, hebben de vrachtschuiten hier ook vracht gevaren.

Gister middag om 16:00u begon het avontuur: Er stond een meneer op de brug van de eerste sluis met een houthakkershemd: "Waar willen jullie vandaag nog heen?" - "Het kanaal op!" is ons antwoord. "Passen jullie hier überhaupt in?" schalmde het terug - "Tuurlijk" hoor ik mij roepen. "Daarom zijn wij hier!!"

Wij worden niet overenthousiast ontvangen. Immers gaan de sluizen om 16:45u dicht, en in mijn voorstelling van sluizen lukte dat gister nog wel.

Ik stapte even uit aan de wachtsteiger en bekeek de sluis. De mopperende meneer loop met twee lierhendels in zijn handen rond het bassin van de sluis. Dan begint hij te draaien. Er komt een schip naar beneden. Met zijn bewegingen gaat eerst het ene deel van de deur open, daarna het ander. Een jacht vaart uit. 

"Nou, dames" roept hij "varen jullie maar binnen. Overuren op een feestdag zijn nooit leuk, maar ik moet de sluis toch in het bovenwater afzetten voor ik naar huis ga."

Ik had dit helemaal niet bedacht, natuurlijk was gister 3 oktober en dat is in Duitsland een nationale feestdag. Ik denk even na en verdwijn in de romp van mijn schip. Ik heb nog een hele zak tulpenbollen, die ik in Greifswald in de tuin wou goeien dat de lente volgend jaar een beetje Nederlands wordt. Die tulpenbollen heb ik nu niet meer nodig... Ik raap dus een paar bij elkaar. Princes Beatrix was de naam geloof ik. Een chocola en een kleine vergoeding voor de overuren mee in het zakje... In Leeuwarden krijgen de brugwachters ook iets, als zij van brug tot brug fietsen en alles handmatig bedienen voor de schepen. 

Nog steeds mopperend heet de sluiswachter ons welkom. Wij varen rustig binnen. Over stuur- en bakboord nog maar 15 cm lucht sluipen wij de sluis in. Rustig vastmaken.

De geklonken deur achter ons gaat dicht. Het is een type bajonetsluis, gemetseld met ronde hoekjes. Aan het stenen hoofd staat: afgebouwd in 1874. Dit was de laatste sluisgeneratie voordat de scheepslift werd gebouwd. Er ligt nog een oudere sluis naast, maar die is getransformeerd tot gemaal.

Alle sluizen hebben hier het zelfde formaat: 43 m lang en 9,60 m breed. Met dit formaat werden later de Finowschuiten gebouwd. Geluk voor ons, want wij passen er in.

Voor ons liggen twee dagen in de ban van de sluiswachters...