Eigenlijk!
22.04.2023Eigenlijk wouden wij vertrekken op 17 april. Maar er was geen bemanning bereid om op het nog winterkoude vaarwater een week mee te gaan tot Szczecin. Eigenlijk - dacht ik - vertrekken wij dan met de bemanning van 22 april om 1300u en doen het traject waar ik 2 weken voor had gepland in 7 dagen. Dat is mogelijk. Enig, ik baal ervan dat wij nu in 2023 en - eigenlijk - niet meer tijd hebben voor dit prachtige vaarwater hier. En eigenlijk zijn wij dan maar met zijn drieën. Dat kan wel!
Tot op het moment dat de schipper van Den Ruygenhil langs komt en vraagt of wij met de maritieme opening van het seizoen op 22 april om 1400u de haven van Greifswald uit willen varen. Als grote attractie wordt de Weisse Düne (Witte Duin), met thuishaven Groningen van een jaagploeg op het jaagpad langs de Ryck naar het oude vissersdorpje Wieck gejaagd. Als wij dan ook nog de vlaggenlijn in de mast trekken, ervaar ik mijn vertrek vanuit de winterhaven bijna als feestelijk. Met scheepshoorn en tamtam neem ik bijna weemoedig afscheid van een heel bijzondere tijd hier in Greifswald, van de scheepsbouwmeesters, de werfmeester en van de driebenige werfkater Paul.
Mijn ouders zijn enthousiast en komen met vrienden een dagje mee. Er is soep en gebak. De zon schijnt heerlijk op deze eerst lentedag en met de vandaag rustige stroming van het kleine riviertje dat mij vijf maanden heeft gedragen, dobberen wij naar het open vaarwater toe.
Schip en crew zijn er klaar voor. Wij varen voor het laatst de brug door die naar een historisch Nederlands model is gebouwd en in het vaarseizoen om het volle uur bediend wordt, mits je twee keer lang toetert. Wij slapen in de buitenhaven van Wieck en zijn de volgende ochtend klaar voor een zacht vertrek.
