Intro Photo

De weg blijft het doel

06.11.2022

Het blijkt dat niet het behalen van de doelen belangrijk is, maar wat men op de weg ernaartoe leert, wie men tegenkomt en wie er wel mee gaat!

Stiekem ben ik tussen 24 oktober en 6 november 2022 met een kleine bemanning gevaren van Golm aan de Havel naar Greifswald. Wij passeerden nogmaals de scheepslift, zijn te berg gevaren op een vaarwater waarin wij regelmatig naar beenden werden gesluisd en zijn gastvrij ontvangen door de havenmeesters in het Oderberger Land en in Stettin.

De Oder is een fantastisch rivier. De mist op het Stettiner Haff en het vaarwater zelf mag men niet onderschatten! Het was met al zijn weerfenomenen, onbekend vaarwater, een nieuwe bemanning en adembenemende natuur een fantastische reis die ik binnenkort in het logboek ga bijschrijven. 

Dank voor jullie geduld en begrijp dat ik achter loop!

Vandaag om 15:40u hebben wij afgemeerd bij de museumwerft aan de Ryck.

Al in Wiek, het kleine vissersdorpje voor Greifswald, werden wij warm ontvangen van onze winterburen van de Cargo Logger Lovis, wachtend of er vandaag nog de brug zal draaien. Of wij mee willen eten want er is nog heel veel over... Natuurlijk willen wij! Wij zijn stevig uitgewaaid. 

Wat ben ik blij en dankbar voor de gastvrijheid op de Lovis en het moment van welkomst in een groep die zamen een schip gaande houdt en waar men de tijd neemt om te luisteren naar ons wat, wie en waarom. Dat men vraagt hoe oud de Antilope is, waar wij vandaan komen en met een kijkje in elkaars ogen weten wat het betekend een schip niet-hiërarchisch te (willen) varen.

Mijn zus en ik meren af na een dag op de Greifswalder Bodden bij een windkracht van 5 Bft en 7 graden Celsius. De golfhoogte was circa 1,5 m. Voor de Antilope zijn dit vrij stevige golven. Ik voel de trillingen van het casco. Het voordek is zeiknat. Zelf verbaas ik mij dat ik al de kennis, kunde en ervaring als schipper heb opgebouwd om hier nu zo over de Bodden te kunnen knallen en te weten wat ik wel doe en wat liever niet.

Gezien ik met mijn bemanning van twee personen hier geen stormzeil erbij kan en wil hijssen, moeten wij gewoon op de motor volhouden. Het zicht is goed en Wolgast Traffic heeft ons de hele tijd op het scherm, waarvoor dank! Wij voelen ons erg welkom en hoewel wij vandaag het enige grote zeilschip op de Bodden waren, zijn wij goed in de gatten gehouden door de verkeerswacht. 

Ik leun even terug en wil bijkomen.

Hier in Greifswald, zo had ik ergens dit voorjaar besloten, wil ik nu enige tijd blijven. Na 15 jaar in Nederland geleefd te hebben, ben ik terug in Duitsland. Ik heb een ongelofelijke reis achter mij met de meest zonderbare ogenblikken, maar voel mij even verloren. 

Het blijkt opnieuw dat niet het behalen van de doelen belangrijk is, maar wat men op de weg ernaartoe leert, wie men tegenkomt en wie er wel mee gaat!