De laatste rivierarm en de Eems
05.06.2023Ons laatste nacht op deze reis voordat wij Leer aan de Leda bereiken. Nog een keer willen wij het DEK en de oude rivieraren een kans geven. 10 km varen, één keer sluizen, en dan beloofd ons boek goede mogelijkheden om af te meren naast het restaurant Eemskijkje. Helaas is ook dit teleurstellend. De steiger is in een slechte staat. Het bord van het restaurant verroest en dichtgegroeid. Het restaurant lijkt op een spookkasteel in de wilde woestijn.
Wij hebben het gehad, het Dortmund-Eems-Kanaal: vergeten roem, verdwenen trots, avontuurlijk...
Gelukkig is de laatste rivierarm voor de laatste sluis breed genoeg voor ons. Nomi hebben wij beloofd dat zij vanavond van bord mag voor haar wandelingetje. Dus varen wij de Antilope met de loefbijter in de modder, laten de zwaarden zakken en herhalen nog eens de truc met het anker van vanochtend.
Met trap en loopplankje komen wij aan de wal en omdat de natuur naast DEK en Eems gewoon heerlijk zijn, nemen wij de uitnodiging aan en picknicken in de avondzon tussen bijen, mussen, paarden en de poezen.
Dat vinden wij een waardige afsluiting van een avontuurlijke reis op MLK, DEK en... het mooiste moet nog komen: De kracht van getijdenrivier Eems.
De volgende ochtend moeten wij de sluis om 8:00u halen, willen wij met afgaand water naar Leer. De anker gaat eenvoudig omhoog, een beetje geur van de modder aan onze handen, een beetje water onder het schip en los zijn wij...
Omdat wij een groot schip zijn, draait Sluis Herbrum 2 km verder expres voor ons. Hier werken mensen die leven met en van de rivier. Zij denken mee, laten ons door met onze diepgang.
Om 8:45 zijn wij er doorheen en neemt de ebbstroom ons mee te daal. Net als in een achtbaan zijn wij met 7 knopen binnen 2 uur en 20 minuten 28 km verder. 2 km voor de invaart naar de Leda en daarmee naar het sluiskanaal naar Leer komt het water op. Binnen een minuut gaat onze snelheid van 7 knopen naar 2 knopen. Plotseling kruipen wij tegen het al opkomende water aan. De stroming is dusdanig sterk dat het ons ondanks alle theorieën en vaarkennis zijwaarts in de Leda druk. Gelukkig is het ook hier breed genoeg.
Voor ons gaat een duwbak met kraan de sluis in. Hij heeft circa 50 min nodig om vanuit zijn wachtplaats het sluiskanaal in te komen. Wij varen voorbij, keren wat hoger op de rivier en wachten tegen de ebbstroom in tot wij aan de beurt zijn.
Ook dit is geen makkelijke oefening, maar het lukt ten slotte wel.
